dinsdag 27 december 2022

WAT IS WAARHEID

 





Als kind werd mij bijgebracht dat wat ik waarnam niet klopte. Het was meestal een andere waarheid dan die
 van mijn ouders en daar werd denigrerend over gedaan . Ongeduldig werd mij verteld dat ik het niet juist zag en 
dat ik me vergiste.
Dat heeft gemaakt dat ik altijd twijfelde over mijn eigen waarneming. Ik dacht lange tijd dat anderen het wel beter
 zouden weten , zelfs als het over mijzelf ging. Ik schaamde me.
Langzaamaan ging ik zien waardoor de dingen die ik zag niet pasten in de werkelijkheid van mijn ouders. 
Wat ik aanraakte in hen wanneer ik mij uitsprak. Wat ik in anderen aanraakte.
Ik leerde mezelf beter kennen en ontwikkelde mijn eigen waarheid.
En ik leerde ook te zien dat deze waarheid subjectief is en veranderlijk, voortkomend uit onderbewuste
 programma’s , ervaringen , gedachtepatronen en gevoelsherinneringen.
De wetenschap , die zegt objectief te zijn en dat wellicht in optima forma ook kan zijn , wordt vooral
 ingezet vanuit vooraannames ,  vanuit winstoogmerk , machtsgedrevenheid en tunnelvisie. Iedereen kan vandaag
 de dag wetenschappelijke onderbouwing vinden van zijn visie .
En degenen met de meeste invloed kunnen andere waarheden censureren en in diskrediet brengen.
Bijna 3 jaar terug drong pas echt tot mij door dat waarheid niet buiten mijzelf gevonden kan worden.
Niet bij experts, niet bij wetenschappers, niet bij politici , niet in de gepresenteerde “feiten”.
Alleen in mijzelf.
Ik merk dat hetgeen ik waarneem in de wereld niet de gangbare waarheid is , niet de aanvaarde,
niet de correcte volgens de officiële nieuwsbronnen, en de politiek .
Ik merk dat degenen die mijn visie delen en er luidruchtig melding van maken , of die hun geweten volgen tegen 
de nieuwe regels in , voor de rechter komen, monddood gemaakt of de toegang tot het land ontzegd worden.
Ik zie ook hoe mensen om mij heen allemaal tot hun eigen visie komen en de bronnen  raadplegen die ze 
vertrouwen . Hoe komt die subjectieve waarheid in ons tot stand ?
Wordt die opgebouwd  uit redelijkheid , uitgebalanceerde afwegingen , genuanceerde onderzoeken?
Het naar binnen richten van die vraag werpt licht op de uitgangspunten die er , vooral onbewust, al zijn. 
Welke angsten er in ons leven. Deze schaduwdelen worden nu met een zaklamp [aandacht] beschenen en komen
 zo in het bewustzijn.  Schaduwen uit onze kindertijd , maar ook trauma’s van [voor]ouders die zelf niet in staat 
waren dit schaduwwerk te doen. Daardoor kwam het bij ons terecht en nu kunnen wij het in het bewustzijn brengen. 

Ik weet niet of dat proces ooit tot een eind komt , wel merk ik dat ik steeds helderder zie waaruit mijn beeld van de 
wereld is opgebouwd.
Ik merkte waar ik vanuit angst voor tekort niet vrij kon leven , ik merkte dat ik bang was anderen te verliezen door 
mijn afwijkend standpunt. Dat bewust te worden was op weg gaan naar bevrijding ervan. Materiële zekerheid 
loslaten vind ik niet makkelijk , maar ik zet er wel stappen in. Ik raakte mensen kwijt doordat ik mijn mond niet hield 
maar zei toch wat ik wilde zeggen.
Juist doordat ik steeds beter zie vanwaar mijn visie gekleurd is , zie ik haar subjectiviteit.
In het volle bewustzijn dat deze bril degene is waar ik het mee moet doen : ik zie wat ik zie.
Maar ook;  ik zie het mezelf zien.
Door de innerlijke opheldering zie ik mezelf als een venster met een unieke eigen kleur.
Een venster voor bewustzijn. God /het licht kijkt door mij heen, zou je kunnen zeggen.
Maar ook door jou , en door iedereen heen. Unieke vensters met ieder een eigen kleur, een eigen waarheid.
Vanuit dit wijdere perspectief is het wereldtoneel een uitwerking daarvan en raak ik tegelijkertijd diep betrokken
 daarbij op persoonlijk niveau als diep betrokken op een transpersoonlijk niveau.
Op persoonlijke niveau zie ik wat ik wil doen/zijn in/voor de wereld zoals ik die zie. Op transpersoonlijk niveau zie ik 
het licht doordringen in alles, inclusief mezelf.
En eigenlijk kan ik dit niveauonderscheid niet maken omdat ze er gelijktijdig zijn.
Als gevolg van het proces dat ik doormaak verandert hetgeen waar ik de aandacht op wil vestigen. Ik raak nog 
wel eens verstrikt in  gesprekken over hoe we naar de wereld kijken en dan kan ik stellig mijn standpunt geven. 
Maar ik zie dat het me niet dichter bij de ander brengt en dat die ander net zo’n stellig standpunt heeft . Ik voel 
steeds meer belangstelling voor dat wat achter die waarheid ligt , de dingen waarmee die waarheid is opgebouwd ,
 het licht dat door die waarheid schijnt.
Het gaat me niet zozeer om graven in het verleden als wel het licht brengen in het heden.
Het is een weg die ruimte maakt voor intuïtie , innerlijk weten. Het is een weg die vertrouwen laat groeien in het
 lichaam , door grotere gevoeligheid voor de signalen die het geeft.
Mijn wens is om dat wat ik erin ontdek te delen met iedereen die ervoor open staat. Zodat meer en meer mensen 
deze weg naar binnen opgaan , en ontdekken uit welke componenten hun waarheid is opgebouwd. Gaan voelen
 wat aangeraakt wordt in henzelf , er licht op laten schijnen. 
En dat licht meenemen in wie ze zijn.

maandag 29 november 2021

Verbonden

 




Omdat we verbonden zijn met het collectief van gebeurtenissen in ons land , ons werelddeel , onze planeet , werken deze collectieve delen ook in ons lichaam uit . We staan er nooit los van.

We beginnen waar te nemen hoe de systemen rondom ons werken , hoe corrupt ze zijn , hoeveel duister schuilt achter de maskers van de macht . Tegelijkertijd voelen we in onszelf de impact van deze realisatie en brengt dit ook in ons de delen aan het licht die in het donker lagen . We krijgen zicht op onze eigen maskers , en wat erachter ligt . Dat kan pijn doen. De innerlijke machtsstructuren , die ons deden overleven en staande hielden , maar ten koste waarvan ?
De mogelijkheden om onze wapens af te leggen zijn immens nu en hoe die ontwapenende beweging er bij jou uitziet weet jij alleen. Hoe dan ook heeft die beweging impact , allereerst in je eigen zijn , je
welbevinden , de keuzes die je maakt. Maar van daaruit op je omgeving , je stad , je land, de planeet.
 

dinsdag 13 juli 2021

Inclusief bewustzijn

 

Gisteren nam ik , zoals ik vaker doe de tijd om me naar binnen te richten en te luisteren naar mijn innerlijke stem.

Het gaf me vertrouwen en rust en richting , daarom deel ik het met jullie

“De verankering van het hart in verbinding met de geestelijke wereld en de toegang tot ruimere velden van bewustzijn is nu in volle gang. In enige maanden zal een nieuw veld geopend worden, moeiteloos, waaruit je kunt putten en opnieuw vormgeven aan je leven. Het ontvouwt zich en alles is mogelijk.

Alles, ook in aardse zin, is in gang gezet , nu kun je enkel volgen, voelen en in dit moment de heelheid ervaren van het proces. De dankbaarheid voelen van de rijkdom die je nu toevalt.

De moed voelen om te kiezen voor de waarheid van je ziel. Er is zoveel steun, zichtbaar zowel als onzichtbaar , altijd voelbaar. Richt je daarop en laat de blik van de derde dimensie los , zodat er meer ruimte ontstaat voor de nieuw toegankelijke dimensies.

Er is een wereldwijde transformatie gaande die ook in jou belichaamd wordt. Die alle vormen samenvoegt in 1 bewustzijn. Een inclusief bewustzijn , dat alle bestaande structuren zal beïnvloeden en veranderen.

Weet dat je geliefd bent en dat je zijn van invloed is en onmisbaar in het geheel , in welke vorm dan ook."

 


woensdag 16 december 2020

wie naar buiten kijkt droomt , wie naar binnen kijkt wordt wakker

 



December 2020

Wat ik in 2020 op een dieper niveau en met grotere confrontatie geleerd heb is Alleen te durven staan, mijn standpunt toch te delen , en tegelijkertijd mijn licht te behouden.

Me niet mee te laten trekken in negativiteit . Ik ben herhaaldelijk flink door het stof gegaan en wie weet gebeurt dat nog wel vaker.

 Het lukt steeds beter om , los van de dwingende boodschappen van onze overheid en de mainstream media , te luisteren naar mijn eigen intuïtie, mijn gevoel te volgen, andere bronnen te raadplegen , me op mijn manier te verdiepen en mijn waarheid te voelen en te delen .

 Ik stem me iedere dag af op mijn innerlijke waarneming , mijn hart , mijn lijf en zoek zoveel mogelijk de natuur op . Ik ga om met mensen die me goed gezind zijn en met me willen uitwisselen.

Er is  een toenemende lichtkracht in mijzelf en ik ga ervan uit dat die lichtkracht momenteel bij velen toeneemt en niet alleen in mij. Ik merk het aan een groter welbevinden , lichtheid in mijn lijf, gevoelens van tevredenheid , dankbaarheid. Er groeit een diep vertrouwen , niet in de overheid en de manier waarop de macht momenteel wordt misbruikt, maar wel in de uitwerking daarvan waardoor individuen zich innerlijk los gaan maken van dit systeem en hun eigen spoor , hun zielenpad beginnen te vinden. En daarin ook elkaar beginnen te vinden.

Een enorm krachtige beweging van verbinding, eerst naar binnen en vandaar uit naar buiten. Wat daaruit voort zal komen is uiteraard nog niet zichtbaar maar ik denk dat het veel zal veranderen.

De macht van het geld en het enorme misbruik dat daaruit voortkomt probeert nu de controle te behouden .

Soms vind ik dat heel moeilijk om dat te zien en toon ik mijn verzet daartegen. Omdat ik het belangrijk vind dat het zichtbaar is. Wanneer ik me er soms alleen in voel denk ik dat er meer mensen zijn die hetzelfde zien en zo zien en vinden we elkaar en kunnen we elkaar steunen. Niet om te vechten, maar om zichtbaar te zijn met ons standpunt. 

Het steeds afstemmen op de innerlijke richting is in mijn ogen het belangrijkste werk dat we kunnen doen. Voelen, in het lichaam, steeds de beweging maken naar nu , brengt de stilte dichtbij en laat toekomst en verleden wegzinken naar de achtergrond. Het brengt oud zeer , zwaarte , angsten in de aandacht waarmee dat zich kan oplossen. Het schept ruimte voor licht. Dat innerlijke werk zal de wereld veranderen , want wie naar binnen kijkt wordt wakker [ Jung]

Wat een bijzondere tijd !

Ik wens jullie allemaal een liefdevol  2021 , waarin licht schijnt op jouw innerlijke en uiterlijke pad

Josemieke

woensdag 29 juli 2020

Innerlijke natuur




 

Onlangs zag ik voor de tweede keer de film Down to earth, een inspirerend verslag van een gezin dat de wereld over reist op zoek naar wezenlijke kennis . Ze komen terecht bij de sjamanen en natuurvolken in verschillende continenten. Het valt de reizigers op dat de kern van hun visie overeenkomstig is , dat  ze nog weten wat het is om in verbinding te leven met zichzelf en daardoor ook met de omgeving / natuur.

De verbinding met jezelf , wat betekent dat ? Een van de sjamanen, Nowaten, beschrijft de menselijke mogelijkheid om zelf zijn geloof  te kiezen en samen te stellen . Een enorme kracht en potentie , want daarmee ben je als mens vrij om je eigen werkelijkheid te creëren.

 

In deze tijd is het een  moedige daad om dat te doen, maar dat is misschien in iedere tijd zo, want altijd bevind je je als mens in een krachtenveld waarin een bepaalde tijdgeest heerst , die opgelegd wordt , dwingend of minder dwingend, door de gevestigde macht. Tegelijkertijd houden we die gevestigde macht zelf in stand door ons geloof erin ofwel door ons verzet ertegen .

We kijken terug op een lange periode waarin de kerk bepaalde wat we wel of niet mochten denken en doen , maar zijn we niet van de regen in de drup beland met de macht van de niet zo waardevrije wetenschap ? De wetenschap, die grote ontdekkingen en mogelijkheden bracht, maar die nu zo manipulatief en dwingend wordt ingezet door de machthebbers dat de keuzevrijheid opnieuw bekneld raakt, net als toen de kerk aan de macht stond.

Machtsmisbruik en manipulatie is waarschijnlijk van alle tijden .

In de huidige ontwikkelingen is het inzicht van Nowaten een heel waardevolle en essentiële boodschap voor ons. Hij wijst ons op onze persoonlijke macht om te kiezen wat wij geloven, om te zoeken naar onze eigen waarheid.  Hij benadrukt dat die niet gevonden kan worden door waarheid van anderen klakkeloos over te nemen. Daarmee geef je je eigen macht weg.

Hoe vind je je eigen waarheid ?

Daar zijn waarschijnlijk duizenden manieren voor , maar in onze westerse samenleving is een zeer belangrijk ingrediënt  de stilte .

We zijn zo gewend alles via het denken te benaderen en op te lossen dat het zekere oefening vraagt om te verstillen. Om het denken tot rust te laten komen.

Wanneer dit gebeurt worden andere fenomenen waarneembaar : er is ineens de mogelijkheid om het lichaam beter te voelen ; waar het zich verkrampt en waar het zich ontspant.

Er ontstaat een innerlijke waarneming , van de eigen denkpatronen, van de emotionele stromen die daarmee samenhangen, van de innerlijke oordelen en kritiek op deze emoties , van schaamte en schuld.

Er ontstaat inzicht in deze innerlijke bewegingen en ook daagt het besef hoe deze innerlijk onderbelichte werkelijkheid voortdurend onze visie en reactie op de buitenwereld bepaalt.

Juist zolang ze onderbelicht ofwel onbewust is.

De bewustwording ervan brengt ook de bevrijding , omdat er een waarnemende instantie is ontstaan die de samenhang ziet tussen binnen en buitenwereld.

Je ziet dus steeds beter hoe je [onbewuste] aannames en weggestopte ervaringen je realiteit kleuren.

Door dit steeds opnieuw met aandacht en betrokkenheid in kaart te brengen is er een ontwikkeling mogelijk die ik zelfliefde noem. Je begrijpt en omarmt jezelf, je eigen verkramping, je angsten en aannames. Je zorgt ervoor als een liefdevolle onvoorwaardelijke ouder, je geeft erkenning aan alles wat leeft in jezelf.

In die koesterende basis ontstaat er een ongedwongen mogelijkheid tot verandering, doordat verkrampingen zich oplossen in het licht van die liefdevolle aandacht en erkenning.

Daar ontstaat de ruimte voor het creëren van een nieuwe,  vrijere waarheid , die  vervolgens bestendigd kan worden in nieuwe ervaringen.

Je kiest er bewust voor bepaalde informatiestromen te volgen, die voor jou voedend en verrijkend  zijn.

Andere laat je achterwege, tenzij uiteraard jouw waarheid een weg is van verzet en opstand tegen de gevestigde orde. Maar dat wat je ook wilt doen , wat in jouw ogen voorop staat , komt in je onderzoek vanzelf aan het licht.

Doordat je gevoeliger wordt, merk je sneller wat er met je gebeurt als je iemand ontmoet, iets leest, hoort : hoe je lichaam reageert, of je er een angstkramp van krijgt , of het je leegtrekt in een gevoel van machteloosheid, of het je in opstandig verzet brengt, of dat het je positieve energie geeft.

 

Door je denken even stil te zetten om dit onderzoek te doen , kan het je later juist beter van dienst zijn om  je waarheid vorm te geven , naar buiten te brengen.

Je kunt ontdekken dat de aannames , angsten, onbewuste gedachtenpatronen een energieveld vormen dat zichzelf steeds opnieuw bevestigt en bekrachtigt. Want dit energieveld is jouw schepping.

En bewustwording daarin bevrijd je van het idee dat je machteloos bent , of slachtoffer van de omstandigheden.

Iedere waarheid is een unieke rijke totaalwereld , samengesteld uit zintuigelijke waarneming, lichaamsgevoel, innerlijke beelden , gedachten, emotiestromen .

Een bijproduct van dit voortdurende onderzoek is de realisatie dat in ieder mens zich zo’n universum bevindt . En dat , om tot communicatie te komen , discussie een ontoereikend instrument is, dat zich enkel bedient van argumenten. Om iets van [de standpunten van] een ander te kunnen begrijpen zou je zicht moeten hebben op het innerlijke universum van de ander.

Dialoog is daartoe een geschikter middel ; het stelt niet alleen de vraag “wat denk jij ?” maar ook “wie ben jij ?”

Ik geloof dat het nu de tijd is om de verbinding met de eigen waarheid te herstellen.

Ik kijk naar de huidige verschuivingen vanuit mijn eigen universum. Dat heb ik gedurende mijn 58 jaren uitgebreid in kaart gebracht , uit noodzaak, omdat ik opgroeide in een gezin waarin geen ruimte was voor verschillende waarheden. Ik zie dat nu als een betekenisvol startpunt , want onderdrukt worden in je kindertijd leidt tot onderdrukking in jezelf, heb ik ontdekt.

Bevrijding uit die gevangenis voltrok zich van binnenuit , en uiteraard is dat een doorgaand proces.

Beeldend werken is voor mij de belangrijkste manier waarop de binnenwereld, de innerlijke waarnemingen, naar buiten gebracht kunnen worden.

De verschillende manieren die ik geleerd heb om het innerlijke landschap waar te nemen geef ik nu door in de lessen die ik geef. Manieren die mij en nu ook anderen ruimte en vrijheid brengen  op een veilige , aandachtige manier en een rijke binnenwereld blootleggen die wacht om in beeld gebracht te worden.

Mijn jarenlange ervaring in het werken met cursisten heeft laten zien dat iedereen zo’n rijke bron in zich heeft , die wacht om gevoeld, erkend, uitgedrukt te worden.

Het is mijn passie , om anderen in contact te brengen met hun innerlijke natuur , ze mee te nemen in dit onderzoek en ze vertrouwd te zien worden met hun persoonlijke waarheid.

 Zodat de innerlijke liefde groeit .

nl.downtoearthfilm.com

 

 

 

 

 

 


 

 

 


donderdag 19 maart 2020

verbinding




Sinds afgelopen week kwam de karavaan van voortsnellende beweging tot stilstand , of misschien moet ik zeggen veranderde van koers .  We krijgen te maken met verregaande maatregelen om de verspreiding van een virus terug te dringen .Een virus dat in  hoge snelheid vele slachtoffers zou kunnen maken.
Tenminste dat is de berichtgeving waar momenteel de hele wereld op koerst.
Ik probeerde mij in gedachten verre te houden van vragen als ; wat klopt er van deze berichtgeving? Zijn de maatregelen niet gebaseerd op prognoses , die verward worden met feiten ? Laten we het hoofd niet teveel regeren om angst te bezweren en de informatiestroom in het lichaam tegen te houden ? Wat is waar ? 
De zieken, de sterfgevallen die er al zijn , in ieder geval.
Echter wanneer ik via mijn denken probeer vertrouwen te houden  in wat anderen zeggen word ik al snel ingehaald door mijn lijf, dat een totaal ander gesprek wil voeren. 
Het uitte zich door in mijn nek en bovenrug , achter mijn hart , te verkrampen. Ik kreeg er enorme spierpijn terwijl de sportschool zowel als mijn dansclub stil liggen momenteel. Het lichaam zette onwillekeurig de boel schrap in mijn hartgebied.

Wat mij restte was verzachten , verstillen en luisteren naar die “stem” uit mijn lichaam. De stem die geen vertrouwen heeft , die bang is voor machtsstructuren en manipulatie. De stem die het niet gelooft allemaal….”Ze kunnen zoveel zeggen en  virologen grafiekjes laten tekenen…. maar waar haal ik mijn zekerheid vandaan ? “ Het is de stem die bezorgd is om haar vrijheid, die bang is gemanipuleerd te worden en gevangen te zitten.
Het is de stem van het eenzame kind dat in mij leeft. Een kind dat opgegroeid is in een gevoel van onveiligheid , machteloos en onderhevig aan manipulatie. Een kind dat te lang vanuit verregaande loyaliteit vertrouwen stelde in de volwassenen in haar omgeving in plaats van in eigen waarneming/ervaring.
Langzaam begin ik ruimte te maken voor haar , met warmte te luisteren, met aandacht bij haar te zijn. Ik hou haar vast en laat haar vrij. Het doet verschrikkelijk pijn in mijn hartstreek , de druk loopt op tot de tranen komen, het verdriet van de eenzaamheid wordt gevoeld en ook de wanhoop, het wantrouwen, de angst voor onvrijheid en machteloosheid.
Langzaam ontstaat er weer ruimte in mijn hartstreek, beweging, opluchting. Ik doe wat yoga-oefeningen voor mijn hartgebied. Ik zing en dans een stukje . 
Na deze reis naar binnen is mijn blik anders ; ik luister minder naar de eindeloze berichtgeving , observeer de hond  die volledig rustig en tevreden in het moment blijft. Ik zie wonderen in de tuin gebeuren . Geniet van de rust om mij heen. Ik voel de diepe betekenis van de gebeurtenissen omdat ik er met huid en haar mee verbonden ben.

Antwoorden op de vragen van dat verkrampte kind heb ik niet ; ik kan niet overzien wat precies de berichtgeving drijft. Ik weet niet wat ons te wachten staat .Wij, het kind en ik, zijn samen onderhevig aan de gebeurtenissen. Ik kan haar wel de aandachtige ruimte en vrijheid geven die zo van belang is voor het gevoel van veiligheid.
Zij geeft mij wanneer nodig het signaal terug te keren naar mijn lichaamsgevoel , stil te staan, verbinding te leggen met haar zwaarte ongeacht hoe erg het is .
Tot het vertrouwen terugkeert ; niet  in de feiten, grafieken , maatregelen die van buitenaf komen , maar  wel in mijn verbinding met de stroom van het leven.

dinsdag 31 december 2019



“Burnout” , een roep van de ziel

2019 was voor mij een transformerend jaar . En dat op een confronterende manier, ik kreeg te maken met ernstige vermoeidheidsklachten . Zo werd ik “gedwongen” om te kijken waaraan ik energie verlies. Ik kwam er zo achter dat ik teveel doe  , ook omdat er heel veel leuke dingen te doen zijn en ik blijkbaar moeilijk kies.

Wat maakt dat ik zo in de doe-stand ga, wat voor overtuigingen spelen daar een rol in ? Dat onderzoek was best heftig en ik heb ingrijpende beslissingen moeten nemen, waardoor ik nu alleen sta, maar wel  sta voor mijn waarden.
Wat is het verlangen van mijn ziel ? Om daar meer contact mee te krijgen ben ik veel tijd alleen gaan doorbrengen, weer gaan mediteren, yoga gaan doen ,  gestopt met alcohol , de natuur in, vroeg naar bed en gezond eten.
En  denk maar niet dat met zoveel verandering mijn energie in een klap weer terug was.

Heel langzaam ontstaat er een nieuwe balans , waarin ik niet meer de oude , maar een nieuwe Josemieke ben. Wie dat precies is zal zich nog wel ontvouwen.

Wat ik al wel voel is de diepe verbinding met mijn wezen. De energie richt zich meer naar binnen dan naar buiten. Er ontstaat een nieuwe communicatie met een innerlijke stem, die eerder nog genegeerd of ontkend kon worden of weggeredeneerd of gebagatelliseerd.
In de avond ga ik zitten om ruimte te maken voor die innerlijk stem en maak in die afstemming een tekening, die een weerslag is van de dag-energie , en wat ik daarin ben tegengekomen. Daarna schrijf ik zonder focus van mijn denken een stukje vanuit die afstemming. Wat ik dan opgeschreven hebt is , als ik het teruglees, voedend en wezenlijk en het geeft alles wat ik beleef een liefdevolle bedding.
Het laat een perspectief zien dat samenhang , verbinding heeft, mij uit mijn isolement haalt en dat de diepere zin onthult van mijn ervaringen. Ik ervaar er een steunende nabijheid in, een vertrouwen in de ontwikkelingen in mijn leven , een onvoorwaardelijke trouw en liefde.

Alles in mijn leven gaat nu een tandje langzamer
, ik leer om niet teveel te plannen, ruimte te laten tussen mijn opdrachtwerk door. Tijd te maken voor mijn innerlijke proces en de beeldtaal die daarbij hoort. Rust te houden in mijn dagen.
Dat gaat in 2020 gewoon weer verder , ik zie geen nieuwe start of zoiets. Maar de jaarwisseling maakt me bewust van de rijkdom van de ontwikkelingen die er zijn, en ik voel me dankbaar voor alle vriendschap die ik heb ontmoet gaande deze innerlijke reis.

Voor iedereen die dit leest ; een liefdevol 2020 gewenst , in verbondenheid