Volle maan

Voor de effecten van de volle maan lijk ik erg gevoelig, waardoor ik ook geneigd ben astrologie serieus te nemen. Ik voel aan den lijve hoe deze planeet op mijn fysiek/emotionele gesteldheid inwerkt ,  waarom zouden de andere planeten dat ook niet doen ?

De groter/voller wordende maan brengt water in beweging , eb en vloed vinden plaats onder haar invloed. Deze kracht is ook in het lichaam voelbaar en brengt de onbewuste emotionele kwetsbaarheden aan de oppervlakte en in het bewustzijn , gevoelens van ontoereikendheid , eenzaamheid, en de daarbij behorende gedachtepatronen die overtuigingen laten zien over gebrek aan steun, tekort etc.

Geen dingen die ik normaal gesproken op facebook deel.

Toch is het een terugkerend fenomeen waarmee ik leef.

Het kijken naar de gedachten die twijfel zaaien, het doorvoelen van de lichamelijke spanning die hiermee gepaard gaat is een karwei dat voor mijn gezondheid essentieel is, ook al is het verre van prettig.

Het stilstaan bij gekwetstheden geeft erkenning aan de aspecten die ik als kind moest missen, en nu als volwassene met vallen en opstaan leer aan mezelf te geven. Het aandacht geven aan dat wat uit het onderbewuste boven komt drijven maakt dat de scherpte van de pijn verzacht en  de gedachtepatronen doorzien worden. De zelf-liefde wordt verruimd en omvat ook deze aspecten.

Ik kom als het ware wat losser van de patronen en zie ze als golfbewegingen. Soms tillen ze me op, soms trekken ze me naar beneden.

Er is een standpunt in mij dat die beweging waarneemt en los is van de identificatie ermee.

Deze innerlijke golven , die me dan weer meeslepen in een groot optimisme , dan weer in diepe twijfel doen belanden  vormen niet de richtingaanwijzers die een mens nodig heeft. Maar ze vormen wel de eb en vloed van mijn bestaan komende uit de diepte van de oceaan van bewustzijn.

Het iedere dag weer opstaan, aan het werk gaan, handelen in dat wat zich voordoet , op de top óf in de diepte van de golf , is voor mij de weg die stabiliseert, vertrouwen geeft en gestage ontwikkeling vertoont.

Ontwikkeling in bewustzijn , liefde voor het werk dat ik doe, voor de trouwe nabije vrienden , voor de schoonheid van de ontelbare processen die zich voordoen in het ondermaanse.

Waarheid

Voorbereidend op een presentatie-avond over de  begeleidingstrajecten

Die ik aanbied waarbij de deelnemers een krachtvoorwerp voor zichzelf smeden, zie ik weer helder voor me welke weg ik zelf aflegde.

Beginnend in het gezin van herkomst, de waarheden en overtuigingen absorberend en integrerend die daar heersten. Maar ook dat  de onbewuste boodschappen die mijn ouders moesten verdringen om te kunnen [over]leven in mij voortleven en van invloed blijken op mijn bewuste wil.

Betekenisgeving, zin was in mijn gezin van herkomst een onderwerp dat in het onderbewuste verdween, nadat het katholieke geloof vervangen werd door de wetenschap.

Logica en redelijkheid werden de bewuste waarden, maar tegelijkertijd voelde ik als kind al de onechtheid van deze bedachte constructie.

Ik voelde de emotionele onderstromen, de angsten en de pijn van mijn ouders  wel maar kon er geen vinger op leggen omdat ze in het onderbewuste waren verdrongen.

Wanneer ik er emotioneel op reageerde leefde ik onbewust de verdrongen emoties van mijn ouders uit , maar dat werd niet herkend en zo begon ik te twijfelen aan mijn waarneming.

 Een  zoektocht volgde waarin ik langzaam maar zeker leerde mijn emotie te lezen als een richtingaanwijzer naar een onderliggende waarheid. Gedachtenpatronen ging ik op een soortgelijke wijze onderzoeken, als richtingaanwijzers naar onderliggende overtuigingen. Ik begon te ontrafelen wat bij mij hoorde en wat niet [langer].Ik ontdekte hoe emoties en overtuigingen hun weerslag hadden op mijn lichaam en dat het onderzoek me meer in contact bracht daarmee. Ik raakte meer thuis in mijn lichaam. Ik leerde genieten. Ik ging houden van wie ik ben.

 Gaandeweg deze persoonlijke zoektocht ontstond een nieuw standpunt , een nieuw brandpunt van waarneming, een objectief zien.

 Het heeft echter niets te maken met een wetenschappelijk standpunt.

De objectieve blik is nonduaal en ziet de wereld van verschijnselen als eenheid, als onverbrekelijk één. 

Deze eenheidsbeleving is een mysterie , hoe kan het zijn dat ze alles omvat, wie kan zoiets waarnemen? Ben ik dat ?

In dat licht gezien is mijn subjectieve werkelijkheid niet minder waar, maar ook die van een ander is net zo waar. Dit objectieve standpunt ziet ieder standpunt als onderdeel van dezelfde eenheid, je kunt het je voorstellen als de velen facetten van een geslepen diamant.

Hierdoor ervaar ik juist veel meer vrijheid om mijn eigen wereld betekenis te geven en trouw te zijn aan mijn eigen waarheid, zonder uit het oog te verliezen hoe individueel die is.

Die persoonlijke waarheid  ligt voor mij  in het onderzoek van het onbewuste, de droomwereld, synchroniciteit, emoties en lichaamsgevoel. Daarin ontstaat een samenhangend verhaal dat van betekenis is voor mij. De wereld buiten vormt daarin de spiegel van de wereld binnen mij. Die waarheid staat niet vast maar is voortdurend aan verandering onderhevig.

In mijn werk als edelsmid kan ik met een smeedvorm reageren op het verhaal van een ander en zien waar het wezenlijke zit.  Zo’n smeedvorm vormt een antwoord van mij op dat wat bewust/onbewust waargenomen is in een voorgesprek, en de ervaring leert dat deze smeedvormen van betekenis worden voor de drager, dat ze in vormtaal verwoorden welk proces gaande is onder de oppervlakte.

Dit werk is voor mij zinvol en vervullend.

Deze ervaring geef ik nu in de begeleidingstrajecten ook door aan anderen. Door te smeden aan een vorm ontstaat  bewustwording van datgene wat net onder het oppervlak leeft  in het onbewuste en wat grote invloed uitoefent op ons leven . Het is een proces van steeds meer liefde /ruimte ontwikkelen voor onszelf. En daarmee ook steeds meer liefde/ruimte te voelen voor [de waarheid van] een ander.

Juist voor de in ons ondergronds gegane eigenschappen /overtuigingen /emoties die we liever ontkennen of negeren.

 Hoe pak ik dat aan?

Het is vooral een ervaringstraject, maar tijdens de informatie-avonden vertel ik iets over mijn visie. Ik vertel welke technieken ik gebruik en waar ik mijn ervaring heb opgedaan. Ook geef ik een korte voorbeeld oefening waarin iets ervaren kan worden van mijn werkwijze.

dromen

Volgens Jung geven dromen iets prijs van het onbewuste ,

en ik kan daar gezien mijn ervaringen ook niet omheen.

Ik droomde vannacht dat ik , samen met vele anderen, aan het voorbereiden was

om te sterven. Er werd ons, door kenners, uitgelegd hoe dat ging, hoe we onze creativiteit konden inzetten om ons te kleden voor die gelegenheid. Kledingstukken, sieraden, lagen klaar  voor gebruik. Ik koos een kleurige sjaal en een collier van rode en roze bloedkoralen.

Na verloop van tijd vormde zich een lange rij en in een wat plechtige ceremoniële sfeer liepen we richting het einde.

We werden door kundige en liefhebbende mensen  begeleid.

De vrouw die voor mij liep tussen twee begeleiders in was aan de beurt. Ze stond even stil. Ik dacht dat ze aarzelde en ik voelde zelf ook ineens angstige twijfel: ik kon ook gewoon nee zeggen.

Toen zag ik haar een grote stap voorwaarts maken, als een dier dat gaat….

Het einde vond plaats in een vuur.

Misschien moeilijk voor te stellen, maar ik ben bemoedigd door deze droom, ook al was het ook angstig en een wat macaber verhaal.

Sterven in dit verband herken ik als een archetypische weergave van een metamorfose.

 Ik voel aan dat deze periode mij , en ook veel anderen, meeneemt in een grote verandering. Een verandering van binnenuit,  sommige  eigenschappen en gewoontes verdwijnen ,  andere worden ontwikkeld of versterkt.

Sterven als een feniks die sterker en met nieuwe mogelijkheden uit zijn as herrijst.

Een nieuw begin, waarvan de impact nog niet kan worden gezien omdat ik midden in het sterven zit van het oude.

Maar dat wel al kan worden aangevoeld in zijn nieuwe kwaliteit.

Zo’n periode vraagt vertrouwen in het leven zelf, als een zelfsturend systeem.  Ik zie waar mijn aandacht zich op richt, waar de “drive” zit en die stroom volg ik zoveel ik kan.

Er zijn visioenen, maar ik kan alleen maar de volgende stap zetten, hier, op de grond waar ik op loop.

Deze transitie kenmerkt zich door  het verschijnen van nieuwe mensen in mijn leven, door de behoefte aan meer ruimte voor mijn vrije werk, uitmondend in de aankoop van een schuur [atelier] achter mijn huis, en ook door de concreet groeiende mogelijkheid /vraag om mensen te begeleiden middels het smeedwerk in trajecten van bewustwording.

Ik verwonder me en ben benieuwd 

tiid

Deze ochtend ging ik met mijn hond naar het buitengebied om daar een rondje te gaan hardlopen. Bij het stallen van mijn fiets zag ik in de nabij gelegen wei een ezeltje staan. Hij stond daar, met geloken ogen in de zon te zijn.
Ongeveer 3 kwartier later kwam ik terug van mijn rondje en zag dat de ezel nog precies op dezelfde plek , in precies dezelfde houding in de zon stond.
Blijkbaar was er in die 3 kwartier geen enkele impuls geweest om in beweging te komen , er was alleen dit stille staan in de zon, dit voelen van de warmte, deze fysieke beleving.

Bijzonder mooi om te zien hoe de tijd in dit dier volledig geleefd wordt , zodat je eigenlijk niet meer kunt spreken van tijd, er is een tijdloos zijn.
Dat is iets dat voor ons mensen vaak ver weg is geraakt, doordat tijd iets is geworden dat gebonden is aan afspraken vanuit lineair denken. Het is nu 8 uur, ik kan een uur gaan hardlopen, daarna is er weer het volgende....
Tussen ontwaken en slapen gaan is er een programma dat gevolgd wordt met afspraken en deadlines.
Om toch iets van dit tijdloze zijn te ervaren is dan vaak niet zo voor de hand liggend.
Terwijl juist die kwaliteit van zijn , waarin het gevoel van tijd verdwenen is, waarin we samenvallen met datgene wat we aan het doen zijn én met ons lichaam én met onze omgeving ons het gevoel geeft van volledigheid, van zin, van geluk zelfs.

Ieder moment kan daarvoor geschikt zijn, daar waar je oog op valt, daar waar je aandacht naartoe wordt getrokken, ligt de hele dag door die uitnodiging om dit moment volledig in zijn tijdloze wonder te ervaren.

beweging

Ik bemerk een sterke innerlijke beweging de laatste maanden. Een groei, een expansie van mogelijkheden. Het is voor mij van groot belang om steeds de balans te hervinden tussen de 2 werelden waarin ik leef: de binnen- en de buitenwereld.
Het besef dat die buitenwereld een afspiegeling is van de binnenwereld is een goed uitgangspunt daarin.

Op momenten dat ik meer zichtbaar word en duidelijker richting kies vraagt een onbewuste tegenkracht aandacht, door angst op te roepen. Iets in de buitenwereld wordt gevreesd, althans zo doet het fenomeen zich voor.
Maar door de aandacht naar binnen te richten ontdek ik dan gaandeweg waar die angst vandaan komt, welke fysieke spanning  dat oplevert, welke gedachten en gevoelens erbij horen.
Een bang kind, zou je kunnen zeggen, dat even op schoot genomen en getroost wil worden door de innerlijke ouder.
Het steeds daarbij blijven en de signalen niet te negeren maar aandacht te geven geeft een intimiteit die nieuw en weldadig voor me is . Een innige verzoening met het leven en met mijn persoonlijkheid .