Het besef dat die buitenwereld een afspiegeling is van de binnenwereld is een goed uitgangspunt daarin.
Maar door de aandacht naar binnen te richten ontdek ik dan gaandeweg waar die angst vandaan komt, welke fysieke spanning dat oplevert, welke gedachten en gevoelens erbij horen.
Een bang kind, zou je kunnen zeggen, dat even op schoot genomen en getroost wil worden door de innerlijke ouder.
Het steeds daarbij blijven en de signalen niet te negeren maar aandacht te geven geeft een intimiteit die nieuw en weldadig voor me is . Een innige verzoening met het leven en met mijn persoonlijkheid .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten