woensdag 19 juli 2017

Vrij !



In het 25 jarig jubileum-jaar van mijn bedrijf geef ik mezelf 6 weken vrij , beginnend in de kermis-week. Vrij van de edelsmederij , om de dagen te kunnen invullen zoals ik dat graag wil.
Over het algemeen is deze indeling , met middag-openstelling van de winkel, heel passend voor mij . Het geeft structuur, dwingt me om afspraken na te komen en te communiceren, houdt de stroom op gang van ideeën, opdrachten , inkomen. 
Er zijn het afgelopen jaar allerlei ontwikkelingen in gang gezet : het Achterhuis is klaar en in gebruik genomen als atelier ; Er zijn samenwerkingen tot stand gekomen; Ik heb een coachings-training gevolgd die ik gebruik in de smeed-trajecten die ik aanbied.   3Richtingen in mijn werk  worden steeds zichtbaarder ; edelsmid, kunstzinnig / Jungiaans coach en kunstenaar.

Er is momenteel een sterk verlangen om een  van die 3 richtingen  te voeden,  namelijk die van de kunstenaar. Die schoot er het afgelopen jaar een beetje bij in, door alle drukte . De komende 6 weken zijn vooral bedoeld om de kunstenaar in mij te voeden. Het vraagt een andere aanpak , en welke precies , tja dat wordt het experiment.
Er zit vooral veel  lege ruimte omheen , tijd voor mezelf, om te schrijven, om met de hond de bossen in te gaan, te zwemmen in het Bakse ven , om musea van binnen te zien , met vrienden uit te wisselen.
  Maar ook vraagt het  toewijding om de beelden die in mij leven zoveel  aandacht en rust te geven dat ze naar buiten kunnen komen.
Dat betekent voor mij de computer veel uit , geen televisie … Op tijd naar bed om een prettig dagritme te creëren.

Het is op een bepaalde manier ook terugkeren naar mijzelf , opnieuw koers uitzetten, luisteren…
Na de hectiek van het afgelopen jaar kan ik me hier enorm op verheugen.
Het is mijn bedoeling om in de 6 weken die ik hiervoor ga gebruiken te onderzoeken hoe ik deze aandacht, deze rust , mee kan nemen in de dag-structuur met winkel-opening. 
Welke rituelen ik nodig heb om blijvend de kunstenaar voeding te geven en ruimte .
Zodat er een betere balans kan ontstaan tussen de 3 richtingen van mijn werk.
Ik duik erin….


In september weet ik wellicht meer …

maandag 30 januari 2017

Schaduw



Ik kijk om me heen en zie een wereld vol geweld. Ik zie machthebbers gekozen worden die me alle vertrouwen doen verliezen in de democratie zoals we die kennen.
Toen ik jong was dacht ik dat het geweld achter ons lag, dat ik het geluk had van na de oorlog geboren te zijn. En in zekere zin is dat ook zo, ik heb, afgezien van 2 ervaringen waarin ik fysiek bedreigd werd , in de veiligheid van dit land kunnen leven en werken en me vrij gevoeld om mijn leven te leiden.
Maar is dat wel echt zo ?
In mijn persoonlijke  proces van bewustwording  ontdekte ik hoe in mij de schaduw, ook wel het onderbewuste , werkelijk mijn blik op de wereld bepaalt. De mensen waar ik het moeilijk mee heb spiegelen juist datgene wat in mijn onderbewustzijn ligt.
Er lijkt altijd een bewuste reden te zijn die mij tot een besluit, een afkeer, een verliefdheid brengt,
Maar de ware drijfveren liggen in het verborgene.
Het echt naar binnen kijken als iemand mij bv.   een streek levert , of afkeer bij me oproept, is niet iets wat erg prettig is . Het is veel makkelijker een opsomming te maken van redenen waarom die ander zo tekort schiet en hoe weinig ik daarop lijk.
Of om de ander te vergoelijken en het akelige gevoel weer weg te stoppen.
Dit spel van projectie maakt dat al onze onbewuste eigenschappen bij de ander worden waargenomen, en ontkend in het eigen bewustzijn.
Maar wat als ik wel naar binnen kijk, en voel waar in mijn lichaam het pijn doet ? Wat als ik in gesprek ga met die pijnlijke plek ? De pijn een krampachtig  pantser blijkt waarachter zich een bang kind verschuilt ? Een woedend kind, een kind dat haat, een kind dat om zich heen wil slaan ?
Het heldert een boel op: ik begrijp waarom ik soms zo geraakt en verkrampt ben en leer te zien dat die reacties voortkomen uit mijzelf , mijn onbewuste aannames, mijn familie-patronen die voortkomen uit oorlogstrauma's en diep gewortelde taboes.
Door dit onderzoek komen er delen die voorheen onbewust waren in mijn bewustzijn, ze worden nu door mij waargenomen zodat ik ervoor kan zorgen, erkenning aan kan geven, en de projectie kan terug nemen. Er treedt ontspanning op . Er ontstaat een duidelijker innerlijk kompas, onafhankelijk van anderen.

Dat we als samenleving  fysiek geweld , discriminatie, vrouwenhaat, gewetenloze hebzucht en leugenachtigheid veroordelen heeft als bijwerking dat we die eigenschappen in onszelf niet meer kunnen waarnemen, alleen in de projectie op anderen.
In de schaduw van onze samenleving groeit en bloeit de wapen-industrie , de porno-industrie en de uitbuiting en corruptie.
We hebben helaas niet van jongs af aan geleerd om schuldeloos en schaamteloos onze schaduw te onderzoeken door bijvoorbeeld op onze dromen te letten, of door met een open onderzoekende blik onze pijn aan te kijken.
Het wordt zelfs als  wereldvreemd en naïef gezien om de blik naar binnen te richten terwijl “daarbuiten “ toch zoveel dreiging bestaat.
Er is nauwelijks  erkenning voor dit fenomeen van de schaduw, dat alles wat we denken te geloven en als ideaal zien steeds ondermijnt en van koers doet veranderen.
Wat zou er gebeuren als we  zouden leren om onze eigen projecties te doorzien ?
Dus, onze eigen schaduw zouden kennen en liefhebben en niet alleen ons geïdealiseerde zelfbeeld ? Als we zelf ouder zouden kunnen zijn voor dat gepijnigde kind in ons met een scala aan destructieve gevoelens ?

vrijdag 6 januari 2017

Betekenis







Op een ochtend kijk ik naar buiten en zie een dauwdruppel glinsteren op een zon beschenen blad.
Mijn gemoed schiet vol, ik voel de zin van alles, de levenslust stroomt door mij heen. Het beeld zindert van betekenis.

Dan ontmoet ik  de natuurwetenschapper , hij zegt ja dat komt doordat de temperatuur van de lucht is gedaald tot onder de temperatuur van de dauw.
 Dan  de neurowetenschapper die zegt dat mentale en emotionele activiteit van de mens volledig gereduceerd kan worden tot fysische, materiële eigenschappen.

De magie van dat moment ligt in de directe ervaring, de combinatie van een onbeschrijflijke  hoeveelheid  factoren die voor mij dát moment van waarde maakt. Het krijgt betekenis door de samenwerking tussen zintuigen ,en emotionele betrokkenheid .

Deze magie kan de wetenschapper niet vinden, die lijkt ongrijpbaar en dit kostbare fenomeen, het vinden van zin en betekenis lijkt daardoor in onze huidige door de wetenschap geregeerde samenleving  niet relevant te zijn.
Verklaringen , kennis over de werking van materie hebben de neiging om het object van studie apart te zetten van degene die studeert, en daarmee een scheiding in het leven te roepen.
Waarmee de ervaring [waarin die scheiding niet aanwezig is] al verdwenen is.

De stem van de betekenis-gevende magiër die de totaal-ervaring beleeft en daar levenskracht in vindt is veel sterker geworden  in mij.
Ik heb jarenlang geleefd met op mijn schouder een innerlijke wetenschapper die alles wat betekenisvol en echt was voor mij afremde met verklaringen en scepsis.

Waarschijnlijk uit angst voor  de brandstapel, want, ook al wordt je hier [over het algemeen] heden ten dage niet meer letterlijk om zeep geholpen als je anders denkt dan de gevestigde orde, je bent kwetsbaar als kleine zelfstandige die haar boot in de stroom wil houden.


2017 zal een jaar zijn waarin de aandacht zich meer en meer verlegt naar dit ongrijpbare wonder van de betekenisvolle ervaring. De verwondering te voelen , de kracht ervan te erkennen, ervan te genieten, het te delen met anderen.