vrijdag 21 oktober 2016

Waarheid

Voorbereidend op een presentatie-avond over de  begeleidingstrajecten
Die ik aanbied waarbij de deelnemers een krachtvoorwerp voor zichzelf smeden, zie ik weer helder voor me welke weg ik zelf aflegde.
Beginnend in het gezin van herkomst, de waarheden en overtuigingen absorberend en integrerend die daar heersten. Maar ook dat  de onbewuste boodschappen die mijn ouders moesten verdringen om te kunnen [over]leven in mij voortleven en van invloed blijken op mijn bewuste wil.
Betekenisgeving, zin was in mijn gezin van herkomst een onderwerp dat in het onderbewuste verdween, nadat het katholieke geloof vervangen werd door de wetenschap.
Logica en redelijkheid werden de bewuste waarden, maar tegelijkertijd voelde ik als kind al de onechtheid van deze bedachte constructie.
Ik voelde de emotionele onderstromen, de angsten en de pijn van mijn ouders  wel maar kon er geen vinger op leggen omdat ze in het onderbewuste waren verdrongen.
Wanneer ik er emotioneel op reageerde leefde ik onbewust de verdrongen emoties van mijn ouders uit , maar dat werd niet herkend en zo begon ik te twijfelen aan mijn waarneming.

 Een  zoektocht volgde waarin ik langzaam maar zeker leerde mijn emotie te lezen als een richtingaanwijzer naar een onderliggende waarheid. Gedachtenpatronen ging ik op een soortgelijke wijze onderzoeken, als richtingaanwijzers naar onderliggende overtuigingen. Ik begon te ontrafelen wat bij mij hoorde en wat niet [langer].Ik ontdekte hoe emoties en overtuigingen hun weerslag hadden op mijn lichaam en dat het onderzoek me meer in contact bracht daarmee. Ik raakte meer thuis in mijn lichaam. Ik leerde genieten. Ik ging houden van wie ik ben.

 Gaandeweg deze persoonlijke zoektocht ontstond een nieuw standpunt , een nieuw brandpunt van waarneming, een objectief zien.
 Het heeft echter niets te maken met een wetenschappelijk standpunt.
De objectieve blik is nonduaal en ziet de wereld van verschijnselen als eenheid, als onverbrekelijk één. 
Deze eenheidsbeleving is een mysterie , hoe kan het zijn dat ze alles omvat, wie kan zoiets waarnemen? Ben ik dat ?
In dat licht gezien is mijn subjectieve werkelijkheid niet minder waar, maar ook die van een ander is net zo waar. Dit objectieve standpunt ziet ieder standpunt als onderdeel van dezelfde eenheid, je kunt het je voorstellen als de velen facetten van een geslepen diamant.
Hierdoor ervaar ik juist veel meer vrijheid om mijn eigen wereld betekenis te geven en trouw te zijn aan mijn eigen waarheid, zonder uit het oog te verliezen hoe individueel die is.

Die persoonlijke waarheid  ligt voor mij  in het onderzoek van het onbewuste, de droomwereld, synchroniciteit, emoties en lichaamsgevoel. Daarin ontstaat een samenhangend verhaal dat van betekenis is voor mij. De wereld buiten vormt daarin de spiegel van de wereld binnen mij. Die waarheid staat niet vast maar is voortdurend aan verandering onderhevig.

In mijn werk als edelsmid kan ik met een smeedvorm reageren op het verhaal van een ander en zien waar het wezenlijke zit.  Zo’n smeedvorm vormt een antwoord van mij op dat wat bewust/onbewust waargenomen is in een voorgesprek, en de ervaring leert dat deze smeedvormen van betekenis worden voor de drager, dat ze in vormtaal verwoorden welk proces gaande is onder de oppervlakte.
Dit werk is voor mij zinvol en vervullend.

Deze ervaring geef ik nu in de begeleidingstrajecten ook door aan anderen. Door te smeden aan een vorm ontstaat  bewustwording van datgene wat net onder het oppervlak leeft  in het onbewuste en wat grote invloed uitoefent op ons leven . Het is een proces van steeds meer liefde /ruimte ontwikkelen voor onszelf. En daarmee ook steeds meer liefde/ruimte te voelen voor [de waarheid van] een ander.
Juist voor de in ons ondergronds gegane eigenschappen /overtuigingen /emoties die we liever ontkennen of negeren.
 Hoe pak ik dat aan?
Het is vooral een ervaringstraject, maar tijdens de informatie-avonden vertel ik iets over mijn visie. Ik vertel welke technieken ik gebruik en waar ik mijn ervaring heb opgedaan. Ook geef ik een korte voorbeeld oefening waarin iets ervaren kan worden van mijn werkwijze.

woensdag 5 oktober 2016

dromen




Volgens Jung geven dromen iets prijs van het onbewuste ,
en ik kan daar gezien mijn ervaringen ook niet omheen.

Ik droomde vannacht dat ik , samen met vele anderen, aan het voorbereiden was
om te sterven. Er werd ons, door kenners, uitgelegd hoe dat ging, hoe we onze creativiteit konden inzetten om ons te kleden voor die gelegenheid. Kledingstukken, sieraden, lagen klaar  voor gebruik. Ik koos een kleurige sjaal en een collier van rode en roze bloedkoralen.
Na verloop van tijd vormde zich een lange rij en in een wat plechtige ceremoniële sfeer liepen we richting het einde.
We werden door kundige en liefhebbende mensen  begeleid.
De vrouw die voor mij liep tussen twee begeleiders in was aan de beurt. Ze stond even stil. Ik dacht dat ze aarzelde en ik voelde zelf ook ineens angstige twijfel: ik kon ook gewoon nee zeggen.
Toen zag ik haar een grote stap voorwaarts maken, als een dier dat gaat….
Het einde vond plaats in een vuur.



Misschien moeilijk voor te stellen, maar ik ben bemoedigd door deze droom, ook al was het ook angstig en een wat macaber verhaal.
Sterven in dit verband herken ik als een archetypische weergave van een metamorfose.
 Ik voel aan dat deze periode mij , en ook veel anderen, meeneemt in een grote verandering. Een verandering van binnenuit,  sommige  eigenschappen en gewoontes verdwijnen ,  andere worden ontwikkeld of versterkt.
Sterven als een feniks die sterker en met nieuwe mogelijkheden uit zijn as herrijst.

Een nieuw begin, waarvan de impact nog niet kan worden gezien omdat ik midden in het sterven zit van het oude.
Maar dat wel al kan worden aangevoeld in zijn nieuwe kwaliteit.
Zo’n periode vraagt vertrouwen in het leven zelf, als een zelfsturend systeem.  Ik zie waar mijn aandacht zich op richt, waar de “drive” zit en die stroom volg ik zoveel ik kan.
Er zijn visioenen, maar ik kan alleen maar de volgende stap zetten, hier, op de grond waar ik op loop.

Deze transitie kenmerkt zich door  het verschijnen van nieuwe mensen in mijn leven, door de behoefte aan meer ruimte voor mijn vrije werk, uitmondend in de aankoop van een schuur [atelier] achter mijn huis, en ook door de concreet groeiende mogelijkheid /vraag om mensen te begeleiden middels het smeedwerk in trajecten van bewustwording.


Ik verwonder me en ben benieuwd